در آغوش زندگی انداخت
ما یتیمان نالان را
پرستاری سخت گیر و بس زیرک
جوابی داشت بابت هر های ما
هویی در آستین آماده
که مات کرده او
جمله سوار و پیاده
کار ما با او بی پوشش است
سودی ندارد هیچ آرایه
پس بگذاریم همه گلایه
و بیاویزیم بر دامان دایه
تا رسیم بر بهترین پایه
و نباشیم مقلد و محتاج همچون سایه!
نظرات شما عزیزان: