ای دوست تازه ی دیرینم

چه زیبا می چینی همه چیز را کنار هم

و می سازی شعری از عمق روح همه

چه آشنا می گویی سخنان غریبت را

 ای یکی از کمیاب ترین اندیشه ها

چه بر دل می نشیند حرفهای از دل برخاسته ات

ای پرچمدار نوین حرکتهای دیرین

و همیشگی انسان به سوی خودش

چه بی باک می گویی

همه چیزی را که همه کس می دانند اما نمی گویند

چه مردانه فریاد می زنی همانی را که

در گلوی خیلی ها خشکیده

چه غیورانه حمله می بری به همه ی

عرف و عادت های شاید پوچ

و چه زیرکانه می شکافی

هر سلول مغزی را که می تپد برای رویش

چه روشن می کنی

 راهی را که فکر می کنیم روشن است اما نیست

چه دیر شناختمت ای دوست

کاش تا دیر هم بمانی در کنارم

چه آرامم می کند حرف های دلم را

از زبان تو شنیدن

چه اشتیاقی دارم برای

پرواز در هوای دل

و چه زیبا می خوانی مرا

به راهی که به دنبالش بودم و نمی یافتمش

چه معنای زیبایی دارد حرفهای جانسوزت

در ذهنی که خسته و فرسوده داشت می پوسید

چه امیدها داری برای آنان که

می خواهند و نمی دانند

چه راههایی برای خالی کردن سینه از

درد و فشار کهنه ی خشن می شناسی

چه شعری هستی تو ای دوست

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: